ครอบครัว

ลูกชาย : พ่อครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ?

พ่อ : แน่นอน ได้สิ , ลูกจะถามอะไร

ลูกชาย : พ่อครับ ใน 1 ชั่วโมงพ่อหาเงินได้เท่าไหร่เหรอครับ ?

พ่อ : มันไม่ใช่ธุระอะไรของลูก ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ ?

ลูกชาย : ผมแค่อยากรู้ ได้โปรดบอกผมเถอะครับ

ใน 1 ชั่วโมงพ่อหาเงินได้เท่าไหร่เหรอครับ ?

พ่อ : ถ้าลูกต้องรู้ให้ได้ พ่อก็จะบอกให้ฟัง

ใน 1 ชั่วโมง พ่อหาเงินได้ 100 บาท

ลูกชาย : โห !!! (ทำหน้าเศร้าพร้อมกับก้มหน้าลง)

ลูกชาย : พ่อครับ ผมขอยืมเงินพ่อ 50 บาทได้มั้ย ?

พ่อของเขาโมโหอย่างมาก

พ่อ : ถ้าด้วยเหตุผลที่ลูกถาม

เพียงเพราะอยากจะขอยืมเงินพ่อ

เพื่อไปซื้อของเล่นห่วยๆ หรือ สิ่งของไร้สาระพวกนั้น

ลูกควรจะนำตัวเองตรงกลับไปที่ห้อง และ เข้านอน

พร้อมกับคิดว่าทำไมถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้

พ่อทำงานหนักทุกวัน เพื่อเลี้ยงลูกที่มีนิสัยอย่างนี้เหรอ

เด็กชายตัวน้อย เงียบลง 

และค่อยๆเดินขึ้นไปที่ห้องของเขาและปิดประตูลง

พ่อนั่งลงด้วยความโมโห นึกย้อนคิดถึงคำถามของลูกชาย

เขากล้าถามกับเราอย่างนั้นได้อย่างไร 

เพียงเพื่อแลกกับเงินบางส่วน

ผ่านไป 1 ชั่วโมง... อารมณ์ของพ่อเริ่มสงบลง และเริ่มคิดได้ว่า

บางทีอาจจะมีบางสิ่งที่มีราคา 50 บาท ซึ่งลูกอยากได้จริงๆ

และความจริงแล้ว เขาก็ไม่เคยถาม หรือ ขอเงินเรามาก่อนเลย

ดังนั้นเอง พ่อจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกน้อยที่ห้องนอน

พ่อ : ยังไม่นอนอีกเหรอลูก ?

ลูก : ไม่ครับพ่อ ผมยังไม่นอน

พ่อ : พ่อมาคิดดูแล้ว บางทีพ่อคงทำงานจนเหนื่อยเกินไป 

ถึงได้พูดกับลูกแรงขนาดนั้น

นี่เงิน 50 บาทที่ลูกขอยืมพ่อ เอาไปสิ

หนุ่มน้อยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเอง เขาก็รีบดึงแบงค์ยับๆจำนวนหนึ่ง

และ เศษเหรียญเล็กๆน้อยๆ ออกมาจากใต้หมอนของเขา

เขานั่งบรรจงนับมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองพ่อ

ในขณะเดียวกันกับที่พ่อเริ่มจะโมโหขึ้นอีกรอบ 

เพราะเห็นลูกชายซ่อนเงินจำนวนหนึ่งไว้ใต้หมอน

พ่อ : ลูกจะเอาเงินเยอะแยะขนาดนี้ไปทำอะไร

ในเมื่อลูกก็มีมันอยู่มากแล้ว (พ่อถามด้วยอารมณ์เริ่มโกรธ)

ลูกชาย : เพราะผมมีไม่พอครับพ่อ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว

พ่อครับ นี่เงิน 100 บาท ผมขอซื้อเวลาทำงานของพ่อ 1 ชั่วโมง

พรุ่งนี้ตอนเย็น พ่อช่วยกลับบ้านมาหาผมเร็วๆนะครับ 

ผมเพียงแค่อยากจะกินข้าวเย็นกับพ่อครับ

พ่อหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพราะความเจ็บปวดที่หน้าอก

รู้สึกเหมือนดวงใจของเขา มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

พ่อรีบคุกเข่าลง โผเข้ากอดลูกชายทั้งน้ำตา 

พร้อมกับขอให้ลูกชายสุดที่รักยกโทษให้ตัวเขา

นี่เป็นเพียงเรื่องสั้นๆ ที่อยากเตือนให้คุณคิดว่า

เราไม่ควรปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ความหมาย

พรุ่งนี้ หากคุณตายลงที่ทำงานของคุณ

ก็สามารถหาคนมาทำงานแทนที่ช่วงเวลาของคุณได้อย่างง่ายดาย

แต่สำหรับครอบครัวและคนที่คุณรัก พวกเขาเหล่านั้น 

ไม่สามารถหาใครมาแทนที่ช่วงเวลาที่สูญเสียไปจากคุณได้

ลองถามตัวเองดูว่า ทุกวันนี้ 

ตัวของคุณใช้เวลาไปกับสิ่งใดมากกว่ากัน

ระหว่าง การทำงาน หรือว่า ครอบครัว ?

แล้วถามใจตัวเองอีกครั้ง ว่าสิ่งใดกันแน่ 

ที่มีความสำคัญกับชีวิตของคุณมากกว่ากัน ?

Cr.Rish Valentine

แปลไทยโดย : เด็กหนวด