ผมอยากจะขีดเขียนเรื่องราวที่ผมพบเจอ สิ่งที่สายตาและมุมมองของผมได้สัมผัส ได้รู้สึก
มาตั้งนมนาน ตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นเลยทีเดียวเชียว
ผมได้เขียนอะไรมากมาย กลอน กวี จดหมายรัก ไดอารี่ แต่งเพลง เขียนเรื่องสั้น บทละคร พล็อตหนัง
ผมว่างานเขียนหลายชิ้นเข้าท่ามากๆ ผมฝันอยากจะเขียนไปออกหนังสือเป็นเล่มๆขายบ้าง
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นต่อมาอย่างต่อเนื่องคือ" ความกลัว "
กลัวที่จะเขียนอะไรไม่เข้าท่า กลัวผู้คนจะหัวเราะเยาะ
กลัวจะเขียนผิด กลัวจะไม่มีคนอ่าน กลัวจะไม่มีคนชอบสิ่งที่เขียน
กลัวจะถูกมองว่าอยากดัง กลัวจะโดนผู้คนเยาะเย้ยถากถาง
กลัวผู้คนจะรู้ว่าเราไม่ดีพอ ไม่สมบูรณ์และมีข้อเสียอีกมากมายหลายประการ
กลัวนักเขียนตัวจริงมาอ่านจะหัวเราะกับความเชย ความเพี้ยน ความไม่เอาไหนของเรา
"ความกลัวนั้นทำงานของมันได้สำเร็จดีมาก...." มันหยุดผมสำเร็จจนได้ หยุดแบบสนิทเลยซะด้วย
ผมไม่กล้าจะเขียนโชว์ความเขลาอะไรออกมา และความกลัวนั้นฝังตัวอยู่ในใจผมอีกตั้งนาน
ระหว่างนั้นก็ใช้ชีวิตต่อไปโดยแกล้งๆลืมความฝันเรื่องนี้ไป
ก้มหน้าก้มตาทำงานประจำให้ดีที่สุด
ก็ทำจนได้ก้าวหน้ามาถึงปัจจุบัน ภูมิใจมิใช่น้อยเลยเรื่องนี้
แต่...ผมยังเก็บความฝันนั้นไว้ ไม่กล้าเขียนอะไรออกมาให้คนอื่นอ่านซักที
จนกระทั่งผมเกิดความคิดใหม่ขึ้นมา เรียกว่า"สร้างความคิดใหม่" ก็อาจจะว่าได้
ความคิดใหม่นี้ใช้เวลานานเกินไปหน่อย...กว่าผมจะคิดได้แบบนี้
ผมคิดว่าทุกคนก็ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้แหละ ต่อให้เป็นนักเขียนซีไรต์ก็เหอะน่า
เวลาจะเขียนอะไรออกมาใหม่ๆตอนแรกๆ ผมมั่นใจมากว่าเขียนออกมาแล้วมันต้องดูบ้านๆ
ดูดาษๆ ดูเชยๆ ดูโง่ๆ ดูจะผิดๆพลาดๆทางอารมณ์เวลาอ่านอย่างแน่นอน
มั่นใจมากว่าเวลาเขียน ต้องใช้คำผิด สะกดพลาด เขียนออกมาดิบและทื่อ
เว้นวรรคตอน ใส่เครื่องหมาย วรรณยุกต์เละเทะแหงๆ
ถ้านักอ่านตัวยง หรือนักเขียนตัวจริง คนไหนมาอ่านเจอเข้าก็ต้องส่ายหน้าและหัวเราะขบขันจนท้องแข็งแน่นอน
แต่การที่เราทำให้คนอื่นได้หัวเราะซะบ้าง ก็ถือว่าเราได้ทำกุศลอย่างนึง
การทำให้ผู้คนอารมณ์ดีแบบนี้ก็ไม่เลวนักนี้นา ยิ่งสมัยนี้มีแต่เรื่องเครียดๆเต็มไปหมด
แล้วเราจะมัวมากลัวโน้นกลัวนี้ไปทำไม อายุก็ไม่น้อยแล้ว จะอยู่ได้อีกกี่ปีก็ไม่รู้
ตั้งใจจะเขียนเรื่องดีๆแล้ว ก็ไม่ต้องสนใจผลได้ผลเสียที่จะตามมานักจะดีกว่า...
ผมคิดหาเหตุผลให้ตัวเองหายกลัวจนได้แล้วเว้ย 555
คราวนี้ก็เขียนบรรเลงกันมาเรื่อยเลยเชียว เขียนซะเยอะแยะใน lineนี้
ทราบดีด้วยว่าผู้คนไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆที่ผมเขียนหรอก
มันไม่เหมาะกับ line และการใช้งานที่ต้องอ่านจากมือถือ
แต่ผมก็เขียนต่อไปเรื่อยๆ....เขียนได้ไวปาน เวลาผ่อนค่าบ้าน ผ่อนค่ารถเลยวุ๊ย !
นี้เป็นตัวอย่างที่ผมพบเจอด้วยตัวเองและถือโอกาสมาบอกพวกเราว่า
"อย่าให้ความกลัวมีผลต่อการตัดสินใจจะทำดีของคุณ
จงใช้ความกลัวในทางที่หากจะทำอะไร ก็ควรจะระมัดระวังมากขึ้น
จึงจะเหมาะสมกับหน้าที่ของความกลัวมากกว่า
แต่อย่าใช้ความกลัวมาหยุดการจะทำอะไรในชีวิตคุณเลย "
ชีวิตคุณอาจจะไปได้ดีกว่านี้ ไกลกว่านี้ ก็เป็นได้
ถ้าไม่กลัวที่จะลุกมาทำอะไรดีๆร่วมกันครับ
ผมขอเชิญชวนทุกท่านให้เขียน ให้ก็อป ให้แชร์ ให้แปะ ให้โพสต์
ทำอะไรก็ได้ที่จะส่งเรื่องดีๆที่คุณพบ ที่คุณเห็น
ที่คุณอ่าน ที่คุณดู ที่คุณรู้สึก ที่คุณคิด ที่คุณชอบ
เรื่องอะไรก็ได้ ที่เป็นเรื่องที่ดีต่อจิตใจผู้คนมาลงใน LINE แห่งนี้กันหน่อย
ผมอยากได้เพื่อนร่วมทางครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น